Zaterdag 9 augustus 2014 Airlie Beach - Whitsunday

yess!...vandaag de trip die we geboekt hebben nav de folder, die mooie voorkant van bountystranden enzo...
wat een dag!...het weer is somber, het waait hard en de regen is vlagerig..
We worden om 8 uur verwacht in de haven om met de Waltzing Mathilda rond de whitsundayeilanden te zeilen.
We blijken met een gemeleerde groep van 16 personen dit relax-snorkel-luier en zonnebaadtripje aan te gaan in een omgeving die we alleen uit de reisprogrammas kennen.
daan en Seth worden in een zwemvest gehesen en off we go!...het miezert en waait maar de temperatuur is wel okay..zon 20 graden...als we de haven en uitvaren op de motor zit eenieder er nog glimlachend bij,zich totaal niet bewust wat er nog te wachten staat...de wind valt eigenlijk wel mee en de deining dus ook.
Gewoon focussen op de horizon en dan komt t goed.
Schippers Damian en Doug leggen onderweg eea uit en melden en passant " its gonne be rough,but we will survive" en eenmaal "buitengaads" gaat t zeil in de touwen trekt de wind aan , en aan , en aan, en nog meer aan.
Het scheepje hangt compleet schuin en beukt als een hobbelpaard door de golven...links en rechts beginnen sommigen spontaan de vissen te voeren en het wordt ons ook duidelijk dat dit een pittig dagje gaat worden.
Onderweg nog een paar buien gehad en dit alles zittend op het dek met een gele regenjas aan met de beide handen je uit alle macht vasthoudend en de kids op je schoot...het gaat enorm tekeer en af en toe denk je echt dat ie kapseisd..wow..dit is een soort adrenaline die niemand aan boord op prijs stelt haha.
Na 2,5 uur komen we in een baai iets iets de wind en tot rust...
Pfffff...
Voor anker trekken we de wetsuits aan en is mijn eerste snorkelervaring n feit.
En ik zal eerlijk zijn..n lichte kriebel in de buik. Thuis de goudvissen een schone kom geven vind ik al niets dat gespartel van die vissen maar deze kans moet je pakken.
We liggen bij n koraalrif, en met n rubberboot worden we naar de plek gebracht, ik ben echt n chicken merk ik want tussen allemaal beesten zwemmen is wel ff n ding.
Ik spring als laatste in t water, doe daar mn bril en snorkel op en wacht nog even maar na een aarzeling steek ik mn kop onder water..FOK!!!..ik sta direkt oog in oog met, een naar later bleek, een rifbaars van 1,5 mtr.....ik schrik me echt kapot en kom hyperventilerend boven..shit...
Als de adrenaline gezakt is en ik het ademen echt onder de knie heb kom je echt in een betoverend mooie wereld, wat mooi, zoveel leven, en kleur, koraal, het is echt prachtig, en niets is hetzelfde. Een absoluut hoogtepunt...ook wel even lekker om van de boot af te zijn want die schommelt gewoon rustig door.
Na een uur varen we weer verder en gaat het wederom volle bak ertegenaan...nog weer even harder als daarnet en we zitten ingepakt als gele vogels op het dek hangend aan de reling te rillen van de kou en schietgebedjes te doen dat dit snel mag overgaan.
Op bepaalde momenten is het niet leuk meer en absoluut ongeschikt om met jonge kinderen te doen..Marieke kan op enig moment als het schip uberschuin gaat Seth bijna niet meer houden en alle zeilen moeten bijgezet worden( toepasselijk niet?) om hem niet overboord te laten glijden.
Seth merkt nog op dat de hobbelbus van frasiereiland eigenlijk n makkie was haha..
We gaan een luwe plek zoeken om de nacht door te brengen maar god wat duurt dat lang voordat ie gevonden is.
uiteindelijk leggen we om 17.30 aan in een baai in the middle of nowhere, wordt het snel donker en is de relatieve rust weergekeerd...
We eten met de crew en de anderen een eenvoudige maaltijd en dan vallen de luiken snel dicht na een voorzichtig biertje.
El capitano meldt nog even dat het ontbijt morgen om 6.15! Is met de opkomende zon als achtergrond (moet ie er wel zijn. :-)
Dus we kruipen met zn 4 -en in 1 bed...nog 1 dag te gaan...