14-15 juli 2016 Apollo Bay - Peterborough

14 juli-15 juli Apollo bay- peterborough 120 km
We worden lekker laat wakker en de zon piept al door de ramen..de temperatuur is omhoog gekropen en met een graad of 14 een zonnetje ontbijten we voor het eerst buiten. Das ff lekker vakantiegevoel.
Gisteravond laat het roadbook nog even herzien, we willen vanaf de kust de bergen in, om een tree-trail te lopen en afsluitend een avond tocht te ondernemen louter met behulp van verlichting dmv gloeiwormen, waar
maak je dat nou mee? ....en maar goed dat Marieke terloops nog even de plannen voor morgen aan de camping eigenaar medeelde want hij raadde ons deze expeditie ten zeerste af. .."if you want your husband getting a nerve breakdown down do it, if you want a longlasting and happy marriage you should 'nt go there, small slippery steep roads, and snow has fallen, only 4x4 has a chance".
Ik denk omdat ze weet hoe het is om Gertje met een "nervous break down" in huis te hebben dat ze ervan af zag :-)

Geen treetrail dus, we gaan het risico niet opzoeken en vervolgen de reis naar Peterborough, zon 120 km verder met onderweg zo'n beetje all beroemde highlights van de great ocean road.
Maar voordat we daar zijn rijden we eerst nog van de kust af en pakken een beetje de bergen mee, niet volle bak dus maar de uitlopers van het Otway national park.
Aan de temperatuurmeter in de auto merk je dat we hoger gaan en het landschap veranderd snel, van vergezichten met groene "alpenweides" tot dichte bossen vol met eucalyptusbomen en palmvarens, erg mooi en we rijden er alleen, met een gangetje van 50 km oer uur want harder wil domweg niet.
Omdat er altijd ruimte moet zijn voor spontaniteit slaan we plotseling impulsief linksaf wanneer er een bordje "lighthouse vieuw" aan de kant van de weg staat.
Het weggetje is anderhalf baans breed en niet in al te beste staat, en als er na 5 km nog geen vuurtoren te zien is besluiten we bij de eerste de beste mogelijkheid om te keren..die laat op zich wachten want er zijn geen mogelijkheden tot keren...
De kuilen en gaten in de smalle weg doen een beroep op de camper maar we komen uiteindelijk weer op de hoofdweg, doet ons wel beseffen dat we een goede beslissing hebben gemaakt, dit was nog kinderspel.
Na een kilometer of 60 klimmen en dalen buigen we weer af naar de kust en bereiken we de eerste van de grote "bezienswaardige monumenten" van Victoria, de 12 apostelen, 12 enorme rotszuilen in de branding genoemd en verwijzend naar het bijbelverhaal met de ...hoe magisch moet dat wel niet zijn!

...nieuwsgierig stappen we uit en lopen samen met een heleboel chinese vrienden naar de punt van een klif..waar komen die ineens vandaan, ze rollen als een omgevallen zak knikkers uit de touringcars en zijn gewapend met selfie-stick, designertassen die wel nep moeten zijn, en hebben allemaal dezelfde kapper gepakt voordat ze weggingen.
Waar wij een week over doen, doen zijn in 1 dag en eenmaal bij de 12 apostelen aangekomen komen we erachter dat de marketing zijn werk goed gedaan heeft.

Het is mooi, dat absoluut zeker, maar mind blowing?..Nee, dat niet...en het waren er trouwens niet eens 12.
12 rotsen welke in de zee staan, 1 is er al van ellende in elkaar gepleurd, dus 11 over...
Maar ja, je hebt geen 11 apostelen, en om ze nu er nog maar 11 zijn ineens de "raad van 11" te noemen, dat bekt niet lekker en 11 alcohollisten bij elkaar is niet het beeld wat je plaatselijke VVV wil uitstralen...of je wacht even tot dat er nog 1 omvalt door het voortdurende gebeuk van de golven, kwestie van tijd lijkt mij, en maak je er de 10 geboden van, dat kan natuurlijk wel..dan blijft het een mooi verhaal.
Hoe dan ook, het was mooi!...maar wellicht dat de verwachting onbewust opgeklopt was en de realiteit vertroebelt werd door externe factoren. (lees:chinezen)

We maken een cup a soupje op de parkeerplaats en worden ondertussen gefotografeerd door 2 chinezen van middelbare leeftijd...Seth stelt nog voor om te "twerken" maar ze worden alweer weggefloten door bus chauffeur want die heeft haast.
We gaan vervolgens verder, met een stijve nek plat tegen de voorruit om de eventuele Koalas te spotten in de bomen langs de weg, zonder succes overigens, rijden we naar
Loch arch Gorge en de London bridge, beide zeer indrukwekkende rotsformaties en canyons waar de branding gedurende miljoenen jaren de kust heeft gevormd tot natuurlijke bruggen, kloven en spectaculaire zuilen.
Nou dat is pas indrukwekkend!...de golven beuken met veel machtsvertoon op de kust en je voelt je piepklein te midden van dit geweld...

De chinezen zijn trouwens nergens meer te bekennen, die doen Zuid-Australie in 1 dag en kunnen desgewenst niet meer dan 1 attractie van hetzelfde soort permiteren wegens het onverbiddelijke schema, en misschien maakt dat het wel dat dit veel bijzonderder is dan de Raad van 11....je hebt het gevoel dit ongerept stukje voor je alleen te hebben in plaats van het te delen met de hordes onuitputtelijk selfiemakende leden van de PV van een willekeurige BH fabriek uit Bejing.
Natuurlijk doen wij precies hetzelfde, maar voor zelfreflectie is even geen ruimte, het is namelijk vakantie:-)!

Tegen de avond bereiken we het piepkleine plaatsje Peterborough, doen wat boodschappen in de enige winkel die deze plek rijk is, en vinden tussen de verse aaspieren, dobbers en pruimtabak nog een pak Pasta en maken kwartier op de camping.