5-6augustus 2016 Darwin

Darwin

Terug in de bewoonde wereld is het in Darwin uitstekend vertoeven.
Met 100.000 inwoners is het een soort Apeldoorn aan de zee en daarmee de grootste stad van het Northern Territory.
Het is er overzichtelijk, schoon en modern, en alle faciliteiten zijn aanwezig die je in een middelgrote stad mag verwachten.
De jaarlijkse paardenrennen zijn er op dit moment vertelt een taxichauffeur en ook worden er de 2- jaarlijkse " Royal Airforce" oefeningen gehouden, bij elkaar zorgt dit ervoor dat de stad gezellig vol zit.
Als contrast zie je ook hier helaas veel aboriginals moeite hebben om het westerse leefbeeld te volgen en in groepen compleet verwaarloosd en verweesd langs de kant van de weg hangen. Blijft toch een lastig iets.

Darwin ligt duizenden kilometers af van Sydney, Melbourne en de andere grote steden en de stad ligt dan ook volkomen geisoleerd in Australie.
De darwinianen zijn dus gewend om hun eigen boontjes te doppen en dat doen ze goed zo te zien.
We eten s'avonds aan de Indische oceaan een Barramundi naar de eeuwige jachtvelden, en worden bedient door een backpackster uit Denemarken, zoals hier heel veel jongelui in de horeca bijklussen om daarna weer verder te reizen.

Het hotel heeft rekening gehouden met de toeristen die na hun outback avontuur hier nog een paar dagen verblijven, en voorziet o.a. in een wasruimte en een overcompleet arsenaal aan zeepjes in de badkamer.
Het intercontinentaal buffet ontbijt wat natuurlijk inhoud dat je zoveel mag eten als je wilt, is top en de kinderen bunkeren als nooit tevoren.
We stellen we voor dat als Mama in het vervolg thuis een uurtje eerder op wil staan om ons ontbijt op dezelfde buffet manier klaar te maken dit de groei van de kinderen ten goede zal komen, maar we krijgen geen voet aan de grond.
De stoffige inboedel wordt gewassen en de afgetrapte gympies belanden met een grote boog in de prullenbak om vanaf nu definitief plaats te maken voor de flip-flops.
De vele plastic tasjes worden uit de reistassen gevist en op een stelselmatige manier in de hotelkamer gedropt.
Als iemand iets niet kan vinden, dan weet Marieke waar én in welk zakje het ligt en of het schoon is of gewassen moet worden.
Er wordt op voorhand dus ook niet meer gezocht wegens te ingewikkeld en 3 man loopt de hele dag door aan Marieke te vragen waar dit of dat ligt.
S'ochtends vroeg dienen er eerst 3 mannen aangekleed te worden alvorens ze aan zich zelf kan denken, en de lieverd doet het met plezier, want als wij in de plastic zakjes gaan rommelen is het systeem in de war En ligt alles door elkaar in de tassen.En dat snap ik, en dat komt ons goed uit.
Voor Marieke duurt het dan ook nog even voordat ze helemaal kan relaxen maar hey.....het is haar idee van die zakjes, niet de onze...
Wat overigens wel een goed systeem is want wij mannen vergeten nog wel eens wat maar dat terzijde.

Het week-weerbericht hier in de Darwinse winter is elke dag een kwestie van "copy-paste" en maakt van de functie van "redacteur weer" van de Darwin Post de meest relaxe baan ooit denk ik...zonnig en strak blauw met 33 graden elke dag weer, het verrast je nooit.
Het is dan ook moeilijk voor te stellen dat in de Australische zomer de "Darwin-madnes" een voorkomend verschijnsel is, mensen die letterlijk "gek" worden van de hitte in combinatie met de extreem hoge lucht vochtigheid.
Kortom een leuke plek om te zijn, en een prima plek om wat herinneringen op te doen van de afgelopen weken want de trip langs de Great Ocean Road lijkt alweer een eeuwigheid geleden.
We kunnen hier aan de rand van het zwembad deze mooie ervaringenen laten bezinken, bijslapen en in sommige gevallen verwerken, en ons opmaken voor een weekje Bali. Its a hard-knock life.
Gedurende de reis was ik vastberaden om in Bali helemaal NIETS te ondernemen, de hersentjes zaten vol met mooie indrukken en we hebben meer dan 7000 kilometer afgelegd dat ik het bijna hard werken ging noemen en soms snakte naar een weekje helemaal niets.
Iets wat ik graag nog eens onderstreepte als we in de brandende zon voor de zoveelste keer de tent aan het afbreken waren.
Marieke die een duidelijk wat minder autistisch karakter heeft wat dit* betreft was 100% zeker van plan om in Bali de Sawa's en andere mooie dingen te onderzoeken.
(* de talloze plastic zakjes zijn handig...heeft niets met autisme te maken ;-))

Nu we 2 dagen lang helemaal niets gedaan heb begint het al een beetje te kriebelen en gaan we zeker te weten in Bali op onderzoek uit!