Robe 19-21juli 2016

Robe
S'morgens vroeg samen, maar toch apart, een stukje hardgelopen langs het strand en de zon schijnt al uitbundig dus dit beloofd wellicht de eerste zonnige dag te worden, kom maar op!
Vandaag een camping dagje, we hebben immmers gisteren doorgetrokken om vandaag een relax dagje te hebben en de bestemming is mooi, vlak aan de zee en met mooi weer op komst.
We klooien wat aan, ontbijten lekker buiten, gaan naar het zwembad en Marieke doet een wasje wat hoognodig is en ondanks haar voornemen om op geen enkele vakantie de was te doen weten wij uit ervaring wel beter, en zitten we voor het eerst buiten, en dat in korte broek!
De aussies naast ons trouwens hebben nog een muts op en zien ons met lede ogen zitten.

We lopen in de namiddag naar het strand van Robe, rugzak vol met snaaijerij, stokbrood en een koude fles witte wijn.
Het strand ligt bezaaid met schelpen, zeeegels, stukken koraal en sponzen, losgeslagen door de harde wind en aan land gespoeld dus het is leuk om er tussen te wroeten.
We zoeken een ydillisch plekje op een rots op, vanwaar ik vanochtend tijdens een kort hardloop rondje een stel dolfijnen heb zien zwemmen. Misschien zijn ze er nog zegt Daan en zo kijken we met zn 4-en over de overigens strakke oceaan die langzaam van geel naar goud kleurt door de ondergaande zon.

Aangezien het hier om half 6 al donker wordt zien we zo de zon prachtig in de zee zakken.
We trekken de wijn open en smeren n stokbroodje en babbelen over van alles en nog wat.
Voor het eerst in onze korte broek en op een klif bij een picknicktafel koesteren we deze waardevolle momenten.
We kwebbelen rustig door uitkijkend over de baai van Robe,
Met nog een halve fles te gaan en de stemming opperbest en iedereen in een vreselijke relaxte mood hangen we onderuitgezakt op een bankje aan de zuidelijke oceaan, en waarin de kern van het bestaan en de vraagstukken over het leven in groep 5 en 7 aan bod komen en of je nu wel of niet "Skins" nodig hebt met minecraft, en waarom is water uberhaupt belangrijk voor al het leven, en meer van deze onderwerpen.
Juist als deze romantische setting op zn hoogtepunt is, als het geluk zo dichtbij is dat je het bijna aan kan raken (Red: Chirstien O/ Dick S.) , je helemaal niets anders hoort als het ruizen van de zee en zacht gepraat van ons vieren waarbij de kinderzieltjes zich compleet openen wordt als donderslag bij heldere hemel het plaatje volledig en wreed verstoord door een stemverheffende opmerking van Daan, die overigens al een tijdje wat stiller was.
Ik wil naar de camping "meteen gevolgd door " en wel NU! want ik moet naar de WC".
We lachen het in eerste instantie weg en proberen langer in het moment te blijven zitten als Daan meteen even de nadruk legt door het probleem te specificeren.
Ik moet nu "SCHIJTEN!!" ja, dat komt zeker iets urgenter over, en ja , ook in het taalgebruik worden ze steeds "volwassener".

Weg moment en de alarmbellen gaan volledig af, en iedereen n opperste staat van paraatheid!

We pakken resoluut het restant vd versnaperingen in alhoewel daar niet meer zoveel van over is en komen in de wetenschap dat hij een halve zak engelse drop, 1/2 baquette met brie en een hele zak dorito's heeft weg zitten te kanen tijdens ons intermezzo.
Nog sneller dan Dafne Schippers de 100 mtr kan afraffelen staan wij klaar om te gaan en in formatie lopen we terug, Daan voorop met in een wat ongemakkelijke houding kenmerkend bij dit probleem.
Het is echter nog een forse wandeling naar de camping en we zetten een tandje bij onderweg als hij loopt te kermen en meteen meldend dat hij ergens anders aan moet denken en dat het echt niet ver meer is..
Maar het blijkt te lang en Daan vlucht zonder vooraankondiging in het struikgewas z'n vader ietwat lachend achterlatend.
Voor de grap roep ik nog dat het er vol met slangen zit en hij springt met de broek onder aan zn kont naar een iets comfortabeler stukje.
Een bosje inlandse zee-narcissen die voor het grijpen staan worden op aanwijzing van zn 20 meter verderop staande vader gebruikt als en Seth komt niet meer bij van t lachen...vooral niet als blijkt dat 2 meter verder om de hoek een toiletgebouw staat!

We eten wederom een Aussie steakburger met gebakken piepers en sla, onze Traditionele Pasta verslaving is eigenlijk een beetje onbewust van de kaart verdreven door deze vreselijk lekkere dikke hamburgers.